Wstęp .

Wstęp :

Drogi pamiętniku, mam na imię Emilia wczoraj skończyłam 16 lat. Chcę, abyś przez te kolejne lata szedł razem ze mną, czuł to samo co ja czułam przez ostatnie 9 lat. Dostałam Ciebie wczoraj, od najlepszego przyjaciela, doradcy w moim życiu, pomocnika w wielu sprawach, a zarazem brata. Powiedział, że najlepiej będzie jeżeli będę wyżalała się Tobie, dzięki czemu, będę czuła się lepiej. Zaufałam mu, dlatego od dziś zaczynam opisywać swoje życie. Zacznijmy od tego, że Marcin, nie jest moim biologicznym bratem, nazywam go tak, ponieważ jest ze mną zawsze, pomaga mi, znamy się od dziecka, wie o mnie wszystko, wie o mnie więcej niż mój własny rodzic. A co do rodziców to najchętniej ominęłabym ten temat, ale wszystko sprowadza się do nich. Te wszystkie problemy, ponury dom, ... . Tata podobnie jak mama prowadzi biznesowe życie, dla nich najlepszym sposobem porozumiewania się ze mną jest przelew na konto. Nie widziałam się z nimi już ponad 10 lat. Zajmuje się mną babcia. Od małego w moim domu liczyły się tylko pieniądze, ale nie ja. Właśnie w tym  ,,domu" wmawiano mi, że mam troszczyć się tylko o siebie, że życie jest tylko i wyłącznie w moich rękach, a najlepiej było by, gdyby znajdowały się w nich wcześniej wspomniane pieniądze. W wieku 7 lat poznałam Marcina co prawda nasza znajomość nie zaczęła się jak w bajce, ale teraz wracamy do tego z uśmiechem na twarzy. Po pewnym czasie okazało się , że chodzimy razem do klasy. Z roku na rok dowiadywaliśmy się o sobie co raz to nowych rzeczy, aż doszliśmy do tego momentu w którym wiemy o sobie wszystko. Obecnie chodzimy do 3 gimnazjum, a raczej kończymy edukacje z tą szkołą. Do zakończenia roku szkolnego pozostał nie cały miesiąc. W tym czasie chciałabym ogarnąć jakieś poprawy, bo zależy mi na tym by wyjść z dobrym wynikiem z gimnazjum.



Bardzo dziękuje Klaudii , 
która przekonała mnie do napisania tego bloga
oraz za pomoc : *